Ortaçağ okültizminde insanla ilişkilendirilen beş sayısı da insanın iyi ve kötünün bir karışımı olması gibi, bir tek ve bir çift sayıdan oluşmuştur.
DNA molekülündeki bir çift beşgen olan beşgen düzenleme kafatasında da mevcuttur.
Beş,İnsan ruhunun tekamül hedefi olan mükemmel insanı, androjenliği temsil eder.Düaliteyi aşmış insanı temsil etmekle birlikte 'Beş sayısı' aynı zamanda olağandışı ve isyankar oluşla ilişkilendirilmektedir ve kainatta düalite (ikilik) ilkesinin mevcut olmadığı alemlerin de mevcut olduğunu ifade eder.
Bunun için bacakları ve kolları açılmış bir insan çizimi kullanılırdı. (Beşinci öğe, kimilerine göre kalp, kimilerine göre baştır.)
Tanrı'nın insan aracığıyla kendini maddede tezahür ettirmesi anlamına gelir ve
Tanrı'ya birliktelik ve bütünleşme arzusunu simgelediği gibi o kişiye ait bazı temel bilgileri de ifade etmesi açısından da hayli önemlidir.
Ezoterik öğretilerdeki ‘Mistik Düğün’ sembolünün İslam tasavvufundaki karşılığı Mevlana'nın Şebi-'Aruz'unda en iyi ifade şeklini bulur.
İnsanın Tanrı'ya kendini vakfetmesi, varlığının sebebi hikmetini Tanrı’da bulması, Tanrı’nın Işığını, yeryüzünde yaşarken en uygun şekilde yansıtarak başkalarına örnek olması ve Tanrı’ya yönelmek için diğerleri üzerinde de cazibe yaratması anlatılmak istenir…
Simyada, Çin ve Pers tradisyonlarında, Hıristiyanlıkta, İslam’da ve Yahudilikte, Maniheizm Dini’nde, Pisagor Ekolü’nde, Babil’de, Eski Mısır’da ve Hinduizm’de, Şamanizm’de, Maya ve Kuzey Amerika Kızılderilileri’nde yerinin olduğu görülür.
