Güneşe (hakikatine) sırtını döndün, gölgene (vehim ve zanlarına) bakıyorsun. Bu gölge de ne imiş? Elbette vücûdun! Kendini bedenden ibâret sanman!
Hevâsını (bedenselliğini) ilah edinen kimseyi gördün değil mi? Artık sen ona vekil olabilir misin? Sen onların çoğunu duyup işitiyor ya da akıl ediyor mu sanıyorsun? Onlar sadece hayvanlar gibidirler hatta onlar gittikleri yolu da bilmezler. Seni vücudlandıranı anladın değil mi? Görmedin mi Rabbini, (Hakikat güneşi tam yükselmemişken) gölgeyi (benliği) nasıl uzattı? Gölgenin nasıl uzayıp gittiğini gördün ve isteseydik elbette onu sabit kılardık sonra güneş’i (hakikatin farkındalığını) ona delil kılan Biziz. [Furkân:43-45'den sızanlar]
Gölgeyi uzattık; bebektin, çocuktun, derken genç oldun şimdi büyüdün hala mı gölgeye takılı kalacaksın? Güneşe arkanı döneceksin.
Aslı olmayan gölge gördünüz mü?
Sâhi gölge "var" mıdır?
Sehâb-ı cehlimi kaldır aradan
Nur-i irfân ziyâ salsın her yandan
Göreyim cemâlin ben ben olmadan
Gözüm serâb-ı zille kaydırma
Yani cehalet bulutunu kaldır aradan. Bu cehalet bulutunu kaldıracak bâd-ı saba ki, bu da aşk-ı ilahidir. Nasıl ki bulutları rüzgar dağıtır, güneş apaçık zuhur eder, cehalet bulutlarını da Aşk rüzgarı dağıtıp hakikat güneşi olan irfaniyeti izhâr eyler ve cemal-i ilâhi ayan olur. Onu göstermeyen ne idi; işte o cehalet bulutu idi. Bu kalkınca insanın artık serap ve gölgesi kalmaz olur, nasıl olsun nurun gölgesi mi olur!
Gölgen senin suretindedir, şeklini senden alır ve sen de suret üzeresin, şeklini kendin belirlemedin ya, o halde sen de bir gölgesin. Bu da gösteriyor ki, hareket ettirme sana ait değil, Hakka aittir. Nitekim hareket ettiren sensin, gölgen değil. Ne var ki sen itiraz ediyorsun ve kendi değerini bilmiyorsun; buna karşılık gölgen itiraz etmiyor. Ey gölgesi kendisinin değerini kendisinden daha iyi bilen! Ne vakit uyanacaksın?
Hak ilminde bu âlem, bir nüsha imiş ancak;
Ol nüshada bu adem, bir nokta imiş ancak!
Ademliğini her kim bulduysa odur Âdem
Yoksa görünen sûret bir gölge imiş ancak!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder