Bir bilge, bir göletin kıyısında oturmaktayken, susuzluktan dili dışarı sarkmış bir köpeğin devamlı olarak göletin dibine kadar gelip tam su içecekken kaçması dikkatini çeker. Dikkatle izler olayı.
Köpek susamıştır ama gölete geldiğinde sudaki kendi yansımasını görüp korkmaktadır ve bu yüzden de suyu içmeden kaçmaktadır.
Sonunda köpek dayanamayıp kendini gölete atar ve kendi yansımasını görmediği için suyu içer.
O anda bilge düşünür.
"Benim burada öğrendiğim şu oldu," der.
"BİR İNSANIN İSTEKLERİ İLE ARASINDAKİ ENGEL ÇOĞU ZAMAN KENDİ İÇİNDE BÜYÜTTÜĞÜ KORKULARDIR.
İNSAN BUNU AŞARSA, İSTEDİKLERİNİ ELDE EDEBİLİR.?
Ama biraz daha düşününce aslında gerçek öğrendiği şeyin bundan farklı olduğunu görür.
Asıl öğrendiği şey; İNSANIN BİR BİLGE BİLE OLSA BİR KÖPEKTEN ÖĞRENEBİLECEĞİ BİLGİNİN VAR OLDUĞUDUR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder