Ağaç.

"Akşam saatinde bizler kendi çocuksu düşüncelerimizde huzursuz oluruz, 

ağaç ise hışırdar: ağaçların uzun düşünceleri vardır, uzun soluklu ve sakin, tıpkı bizden daha uzun ömürleri olduğu gibi. 

Biz onları dinlemediğimiz sürece bizden daha bilgedirler. 

Ancak ağaçları nasıl dinleyeceğimizi öğrendiğimizde, düşüncelerimizin kısalığı, hızı ve çocuksu telaşı benzersiz bir neşeye dönüşür. 

Ağaçları dinlemeyi öğrenen bir kimse artık ağaç olmak istemez. Olduğundan daha başka bir şey olmak istemez. 

İşte bu yuvamızdır. İşte bu mutluluktur."

"So the tree rustles in the evening, when we stand uneasy before our own childish thoughts: Trees have long thoughts, long-breathing and restful, just as they have longer lives than ours. They are wiser than we are, as long as we do not listen to them. But when we have learned how to listen to trees, then the brevity and the quickness and the childlike hastiness of our thoughts achieve an incomparable joy. Whoever has learned how to listen to trees no longer wants to be a tree. He wants to be nothing except what he is. That is home. That is happiness.” 

Hermann Hesse