Yaşamın tadı ..

"Bense ömrünü bir ağacın, cesaretini istiyorum bir çiçeğin"

Sylvia Plath'ın 'Boyunayım' şiiri 

Ama enine olmayı tercih ederdim. 

Ben kökünü toprağa batırmış bir ağaç değilim 
Taşları ve o ana sevgisini emen 

Bu yüzden büyüyemiyorum parlak yapraklara her nisan, 
Bir çiçek tarhının güzelliği de olamadım ne yazik ki 

Sanki özenle boyanmıs ve kendi payına düşen hayranlarını kabul eder gibi, 
Pek yakında bütün yapraklarından birer birer döküleceğini bilmeden. 

Benimle karşılaştırılırsa, ölümsüz sayılır bir ağaç 
Ve bir çiçek o kadar uzun boylu değildir belki, ama kalkişmanın anlamını bilir, 

Bense ömrünü bir ağacın, 
cesaretini istiyorum bir çiçeğin. 

Bu gece, yıldızların o sonsuz incelikte ışıkları altında, 
Ağaçlarla çiçekler serin kokularını serperlerken havaya. 
Aralarında yürüdüm, hiçbiri farkıma varmadan. 

Uykuya dalmadan düşünürüm de bazen 
Ben de onlar gibiyim aslında – 

Düşüncelerim bulanır sonra. 
Uzanıp yatmak, daha doğal geliyor bana. 

Sınırı olmayan sohbet yürürlüğe girdiği zaman, gökle aramızda. 

Ve son kez uzanıp yattığımda bir gün 

ben asıl o zaman yararlı olacağım: 

O gün ağaçlar bana bir kez olsun dokunabilecek 

ve benimle ilgilenecek vakti olacak çiçeklerin..