Türk mitolojik düşüncesine bakıldığı zaman ay Tanrı’nın, güneş ise yer’in simgesi olarak görülmektedir. Bu yüzden ay erkek, güneş ise kadın-ana olarak görülmüştür. Bu anlayış bugün halen daha Türk coğrafyasında geçerli bir düşüncedir.
Türk mitolojik sisteminde, ay gibi kutsallık atfedilen bir diğer göksel varlık olan güneş, “bilgeliğin, bütünlüğün ve gizemliliğin” simgesidir. Eski Türkler’de güneşin ulvi bir unsur olarak görüldüğünün bir kanıtı olarak, Türkler’in günlük yaşamlarındaki olaylarda güneşi şahit tutarak yemin etmeleri gösterilebilir. Güneş kültünün oluşma sebeplerine bakıldığı zaman; güneşin canlılara hayat vermesi ve sıcaklık ile ışığın kaynağı olması gibi unsurlarla karşılaşılır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder