Mevlâna’ya göre Ölüm, insanın iç dünyasının bir aynasıdır.
Ölümden korkanlar, kendi iç yüzlerinin çirkinliklerinden, kötü işlerinin nefislerinde bıraktığı izlerden korkmaktadırlar;
“ Ey ölümden korkup kaçan can, işin aslını sözün doğrusunu istersen,
sen ölümden korkmuyorsun kendinden korkuyorsun.
Çünkü ölüm aynasında ürküp korktuğun ölümün çehresi değil, senin çirkin yüzündür.
Senin ruhun bir ağaca benzer, ölüm ise o ağacın yaprağıdır.
Her yaprak ağacın cinsine göredir.
O yaprak iyi ise de kötü ise de senden bitmiştir.
Nasıl ki hoş olsun hoş olmasın, senin gönlüne gelen, her hayal her düşünce senden, senin kendi varlığından gelmişse ”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder