Allahın bizim kurban kesmemize ihtiyacı yok.Nefsini kurban etmek anlamın da.Benlik, Allah’dan uzaklaştıran, beyindeki kodlamanın, şartlanmanın adıdır. Bundan kurtulmanın yolu, var zannettiğin o ben’i kurban etmektir. "Kurban kesmek" hakikatte olmayan benliğini yok etmek suretiyle, sonsuz, baki olana, geçici olan faniyi kurban etmektir.
Ben’ini (sahiplendiklerini) kurban edemeyen, ebediyen, var zannederek yaşadığı “ben” kozasının içinde, yanarak (sahiplendiklerini kaybetme korkusu ile) yaşamaya kendisini mahkum eder. Ruhu hakikatine aç olan farkına varır, benliğini kurban ederse, aç olan ruhu doyar ve bayram başlar.
“Fe salli li rabbike venhar.”
O hâlde Rabbin için salât et, kurbanı kes (Allah’a yönel ve benliğini yok et) (Kevser suresi /2)
Hakikate ulaştığımız farkındalıkla, benlik sürümüzü oluşturan “kurbanlıklarımızı” (nefsimizi, egomuzu, bencilliğimizi, inançsızlığımızı, hoş görüsüz lüğümüzü, cimriliğimizi, nefretlerimizi, sevgisizliğimizi, kaygılarımızı, vb.) Kurb An edebilmeyi, Allah bize nasip etsin.
"Kurb An" edebildiğimiz her biri ile özümüzde var olan Allah manasına, "KURB"(Yakın) olabilmenin, her "AN" bir parça daha farkındalığını, idrak etmiş olmanın verdiği huzur ile bayramı kutlayalım, inşallah..
“Vermeyen cânın sana bulmaz hayât-ı cavidân,
Zinde-i câvid ana derler ki kurbândır sana,
Yılda bir kurbân keserler halk-ı âlem îyd için,
Dem be dem sâat be sâat ben senin kurbanınam" (Fuzûli)
(Sana canını, benliğini kurban etmeyen, ebedi huzurlu hayatı bulamaz.
Her an hayat bulmak, sana kurban olmakla mümkündür.
Birileri, ibadet için yılda bir defa kurban kesiyorlar.
Ben ise her daim senin için yeniden kurban olmaya hazırım.
Ve belki de bu ayrılık yüzünden her an kurban olmadayım)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder